به مناسبت 13 رجب و سوم خرداد

                  تمام لذت عمرم همین است           که مولایم امیرالمومنین  است

                                                                                                میلاد حیدرکرار و روز پدر بر همه مسلمین تهنیت باد

 این نخل ها و دیوارهای نیمه ویران شهادت خواهند داد. این خاک خواهد گفت که روزی عده ای پیر و جوان چطور از جان گذشتند و نجاتش دادند.

این نخل ها شاید در میانه جنگ و دود و آتش بی سر شدند ولی چشم هایشان تا ابد به دنبال آنانی است که مقدس شمردند شان و برای رهایی از دست دشمن روزها وشب ها جنگیدند تا دوباره پس گرفته شوند.

تا دوباره این خاک خوزستان نام بگیرد و ایران خطابش کنند.

این خاک شهادت خواهد داد که روزی عده ای از جان گذشتند تا گربه ایران تغییر شکل ندهد. تا این دیار برای همیشه کنار هم بماند.

این نخل ها شهادت می دهند که روزی با خون آبیاری شدند. این آسمان و زمین خواهند گفت که خرمشهر خونین شهر شد تا دوباره خوزستان باشد. آن روز اولویت تمام آنانی که جنگیدند و خون دادند خوزستان بود. ایران بود.ایرانی آباد و آزاد.

اگر روزی کسی یادش رفت فقط کافیست لحظه ای در خوزستان گام بردارد تا از خاک آن٬از نخل های سوخته و دشت تب کرده این دیار خجلت زده بماند تا ابد.

از خون های ریخته و اروند نمی گویم. از پیکرهای گم شده در شلمچه حرف نمی زنم که اگر کلمه ای گفته شود گوینده اولویت بندی بین خوزستان و هر کشوری در دنیا باید تا ابد شرمنده نخل و خاک و مردم و محمد جهان آرا باشد تا قیامت.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

35 روز مقاومت برای جلوگیری از سقوط خرم شهر و 25 روز نبرد برای فتح خونین شهر

۳۵ روز مقاومت کردند. خانه به خانه عقب رفتند.۳۵ روز حاضر نبودند که پا پس بکشند حتا اگر کشته شوند.جنازه شهدا در خانه ها و روی پشت بام ها مانده بود. اما چهارم آبان ۱۳۵۹ کار تمام شد شهر کامل در دستان دشمن اسیر شد.

هیچ کس نمی داند تا سوم خرداد ۱۳۶۱ یعنی ۵۷۵ روزپس از آن روز شوم چه بر سر شهر آمد اما وقتی شهر بازگرفته شد ویرانه ای بود که نام خرمشهر را به یدک می کشید.

سی دقیقه از بامداد دهم اردیبهشت ماه ۱۳۶۱ که گذشت بیت المقدس بزرگترین و طولانی ترین عملیات دفاع مقدس با رمز یا علی ابن ابیطالب(ع) شروع شد.

این عملیات از آنجا اهمیت بیشتری پیدا می کند که تنها یک ماه بعد از عملیات فتح المبین و شکسته شدن حصر آبادان اتفاق افتاد. نیروهای عراقی خسته شکست قبلی بودند که تقریبا در همان محور عملیات سنگین دیگری انجام شد.

پیام حمله از قرارگاه کربلا به وسیله بی‌سیم به تمام قرارگاه‌ها مخابره و بلافاصله به تمام تیپ‌ها اعلام و به این ترتیب مرحله اول عملیات آغاز شد.

بعد شنیدن رمز عملیات بود که نیروها با گذشتن از رود کارون و استقرار در جاده اهواز _‌‌‌‌ خرمشهر بیش از ۸۰۰ کیلومتر مربع را پاکسازی کردند و این مقدار با توجه به مانع طبیعی عظیمی که در پیش داشتند، یعنی رودخانه کارون، موفقیت بزرگ این عملیات را آشکار می کند.
نیروهای رزمنده – که از ساعت ها قبل در انتظار فرمان حمله بودند – در تمام محورهای عملیات به دشمن حمله ور شدند. در محور قرارگاه قدس، هوشیاری دشمن و وجود استحکامات متعدد، موجب شد نیروها تنها قسمتی از منطقه جنوب رودخانه کرخه کور را به عنوان سرپل تصرف کنند. در محور قرارگاه فتح، یگان ها پس از عبور از کارون خود را به جاده اهواز – خرمشهر رساندند و به ایجاد استحکامات و جلوگیری از نقل و انتقال و تحرک دشمن در این جاده پرداختند. نیروهای قرارگاه نصر نیز اگر چه پیشروی کردند، اما نتوانستند با نیروهای قرارگاه فتح الحاق کنند. نیروهای عراقی با درک محورهای عملیات قوای ایران و اهداف آنان، پس از سازمان دهی نیروهایش، پاتک کرد. اولین پاتک سنگین دشمن در محور قرارگاه قدس و از جنوب رودخانه کرخه کور شروع شد که پس از ساعت ها درگیری، این پاتک خنثی شد. در محور قرارگاه فتح نیز در حالی که نیروها در حاشیه جاده مستقر بودند، دشمن از عدم الحاق بین دو قرارگاه فتح و نصر استفاده کرد و با رخنه در شکاف میان قرارگاه ها، فشار شدیدی بر نیروهای ایران وارد آورد.

دشمن نیروهایش را در غرب جاده اهواز – خرمشهر و در نزدیکی مرز و حوالی شلمچه سازمان داده و می کوشید نیروهای ایران را از پشت جاده عقب براند. این جاده تنها موضعی بود که رزمندگان می توانستند با استقرار در پشت آن، با پاتک های دشمن مقابله کنند.

پاتک عراق برای تصرف جاده شروع شد؛ نبردی سخت درگرفت. رزمندگان اسلام به نبرد با تانک ها پرداختند. در این درگیری اگر چه تانک های عراقی توانستند قسمتی از جاده را تصرف کنند و روی آن مستقر شوند، لیکن با مقاومت رزمندگان این استقرار دوام نیاورد و دشمن با شکست این پاتک ناچار به عقب برگشت.

در پایان روز اول، وضعیت کلی عملیات به این ترتیب بود که قرارگاههای نصر و فتح، سرپلی به مساحت ۸۰۰ کیلومتر مربع را تصرف کرده بودند. قرارگاه قدس نیز به غیر از دو محور، در بقیه محورها نتوانسته بود از رودخانه کرخه کور عبور کند.

ترمیم رخنه ای که به طول ۱۰ کیلومتر روی جاده اهواز – خرمشهر وجود داشت و می توانست به الحاق کامل قرارگاه نصر با قرارگاه فتح بینجامد و همچنین تصرف اهداف مرحله اول قرارگاه قدس در دستور کار شب دوم عملیات قرار گرفت که با انحام آن، در برخی محورها رخنه های موجود ترمیم شد، لیکن تا ۴۸ ساعت بعد همچنان برخی از رخنه ها باقی بود تا اینکه سرانجام پس از پنج روز، خط سرپل از کیلومتر ۶۸تا کیلومتر ۱۰۳ تثبیت و کلیه رخنه ها ترمیم شد.

و این پایان مرحله اول عملیات بود. نیروهای دو طرف همچنان آتش به روی هم داشتند.

مرحله دوم عملیات بیت‌المقدس با رمز (یا علی بن ابیطالب) در ساعت یک بامداد ۱۲ اردیبهشت ۱۳۶۱ از جاده اهواز _ خرمشهر به سمت مرز به منظور آزادسازی بندر استراتژیک خرمشهر آغاز شد و نیروهای ایران تا شلمچه پیش رفتند، این بخش از عملیات از دو جهت مهم است: اول آن که با کمی پیشروی نیروهای اسلام به کناره‌های اروند رود می‌رسیدند و بیش از سه لشکر عراق در محدوده بسیار کوچکی به محاصره درمی آمد و باقی ماندن این سه لشکر، آن هم به طور متراکم در این ناحیه یک اشتباه بزرگ از طرف دشمن بود.

ثانیاً: باید دانست که هر کیلومتر پیشروی در این ناحیه با ده‌ها کیلومتر پیشروی در نقاط دیگر برابر بود. زیرا عراق نیروی زیادی در شمال و غرب خرمشهر مستقر کرده بود و هر کیلومتر پیشروی به معنی صدها کشته و مجروح و اسیر برای دشمن به حساب می‌آمد.
همچنین هر کیلومتر پیشروی، محاصره‌ ناقص کنونی را تکمیل می‌کرد و جاده مواصلاتی سه لشکر عراق را تحت کنترل آتش و در نهایت تحت کنترل کامل نیروهای ایران درآورد.

ساعت سه بامداد روز ۱۸ اردیبهشت ایران شاهد سریع‌ترین فرار عراق از منطقه جفیر و تعقیب و پاکسازی منطقه توسط نیروهای خودی بودیم و در ساعت ۱۰صبح نیروهای ما توانسته بودند جاده اهواز _ خرمشهر را تا نقاطی که در مرحله اول به دست ما افتاده بود، کاملاً پاکسازی کرده و نیروهای شمال و جنوب ما را به هم مرتبط کنند.

پس از این‌که عراق با تحمل ننگ فرار مفتضحانه‌اش توانست نیروهای زیادی را از انهدام نجات دهد. به طور کلی نیروهایش را روی محور شلمچه _‌خرمشهر و جاده آسفالت ارتباطی آن تمرکز داده و پاتک‌های شدیدی را همراه با آتش سنگین توپخانه و بمباران هواپیماهایش شروع کرد.

با پیدایش اوضاع جدید و آگاهی از آشفتگی دشمن، تصمیم گرفته شد با وجود خستگی مفرط رزمندگان – که بر اثر چند مرحله پیشروی توام با نبردهای شدید شبانه روزی با دشمن ایجاد شده بود – در اجرای مرحله سوم عملیات تعجیل شود. در این مرحله از عملیات قرار شد قرارگاه فتح در عمق ۶ کیلومتری نوار مرزی نیروهای دشمن را منهدم کند؛ قرارگاه نصر نیز ضمن پاک سازی منطقه حد فاصل جاده خرمشهر – اهواز تا نهر عرایض از وجود دشمن، در منطقه شلمچه پیشروی کند؛ قرارگاه قدس هم ماموریت یافت در منطقه کوشک، طلاییه، دشمن را تا پشت مرز عقب براند. عملیات در ساعت ۲۲روز۱۱۹ اردیبهشت آغاز شد و هر چند تلفات و خسارات سنگین بر دشمن وارد آمد، لیکن هوشیاری و تمرکز نیروهای عراقی در خطوط پدافندی موجب شد رزمندگان اسلام نتوانند به اهداف تعیین شده در این مرحله از عملیات دست یابند.

پس از مرحله سوم عملیات بی درنگ فرصت لازم در اختیار یگان ها قرار گرفت تا به بازسازی و تجدید سازمان نیروهای خود بپردازد. در این میان قرارگاه فجر نیز با سه تیپ پیاده وارد منطقه شد. سپس در جلسات متعددی عملیات مرحله چهارم به این شکل طراحی شد که قرارگاه نصر با حرکت در امتداد مرز به سمت جنوب، ضمن بستن جاده شلمچه، خود را در محور نهر خین به اروند رود برساند؛ قرارگاه فجر در جناح میانی و در امتداد نهر عرایض به سمت اروند رود پیشروی کند؛ قرارگاه فتح نیز در امتداد جاده اهواز – خرمشهر و برای آزادسازی خرمشهر وارد عمل شود.

عملیات در این مرحله از ساعت ۲۲/۳۰ روز اول خرداد ماه آغاز شد. قرارگاه نصر در امتداد مرز پیشروی کرد و موفق شد جاده شلمچه را مسدود کند. قرارگاه فجر نیز توانست ضمن تامین پل نو، نیروهایش را به اروند رود برساند. اما قرارگاه فتح به دلیل حساسیت و هوشیاری دشمن نتوانست به اهداف مورد نظر دست یابد و با روشن شدن آسمان، در منطقه پلیس راه جاده خرمشهر – اهواز متوقف شد. به این ترتیب، محاصره خرمشهر کامل شد، اما نیروهای عراقی همچنان در داخل شهر مقاومت می کردند. دشمن برای خارج کردن نیروهایش از محاصره در محدوده پل نو و نهر عرایض از سمت غرب (شلمچه) و شرق (خرمشهر) چندین بار پاتک کرد اما با مقاومت یگان های ایرانی مستقر در منطقه، این پاتک ها به شکست انجامید. سپس دشمن نیروهای خود را از شمال شرقی خرمشهر به درون شهر آورد تا توان خود را برای حفظ اشغال خرمشهر تقویت کند.

صبح روزسوم خرداد رسید. حلقه محاصره خرمشهر تنگ تر شد و انبوه نیروهای دشمن که دو روز محاصره در هوای گرم طاقت شان را به سر آورده بود مقاومت را بی تاثیر دانستند و با خروج از مواضع خود در تمام شهر، در چند ستون طولانی و کنار هم به سوی پلیس راه آمدند و در حالی که تکبیر می گفتند و شعار الموت لصدام و دخیل الخمینی سر می دادند، خود را تسلیم کردند.

و این پایان نبرد ۲۵ روزه عملیات بیت المقدس بود. هیچ کس نمی داند اولین کسی که پا روی خاک خرمشهر گذاشت چه کسی بود.

آنجا میانه شهر مسجد خرمشهر انتظار رزمندگان را می کشید تا یک بار دیگر پرچم ایران را بر فراز آن به اهتزاز درآورند.

خرمشهر ۳۵ روز مقاومت کرد.۵۷۵ روز به اسارت گذراند و ۲۵ روز انتظار آزادی کشید تا نیروهای ایرانی وارد شهر شوند.اما بیش از ۲۰ سال صبر کرد تا بازسازی اش انجام شود و هنوز هم جای جای این شهر ویرانه های باقی مانده از جنگ خودنمایی می کند.

خرمشهر آزاد شد در حالی که فرمانده مقاومتش محمد جهان آرا هشت ماه بود که به شهادت رسیده و از آسمان نظاره گر آزادسازی خرمشهر بود.