روز سرنوشت
پس از ماه ها تبلیغات، انتخابات ریاست جمهوری به روز سرنوشت خود رسید. تبلیغات انتخاباتی نشان می دهد که دو گفتمان در انتخابات شکل گرفت یکی گفتمان ادامه وضع موجود با شعارهایی مانند عدم سازش، ایستادگی، انقلاب اسلامی و ... و گفتمان دیگر تغییر وضع موجود، استفاده از تمام ظرفیت ها در کشور برای دور کردن تحریم ها، نگاه ویژه به کسب و کار و معیشت مردم.
نماینده گفتمان اول آقای جلیلی و نماینده گفتمان دوم به طور مشخص آقای روحانی است. البته تبلیغ متمرکز آقای قالیباف بر روی مسائلی مانند مدیریت جهادی بدون اشاره به سیاست جهانی و تحریم ها ایشان را از این دو گفتمان خارج کرد. برداشت اینجانب از فضای انتخابات این است که هر چند تشکیلات مشخصی از آقای جلیلی حمایت می کند ولی ضعف مفرط ایشان در مناظره ها ایشان را از رقابت در سطح اول خارج کرد و به دلیل کاهش آرای ایشان طرفداران گفتمان ایشان را برای جلوگیری از انتخاب آقای روحانی به سمت آقای قالیباف سوق داد. در واقع گفتمان ایستادگی و عدم سازش به سمت کاندیدایی هدایت شد که در مورد این گفتمان سکوت کرده بود. بر اساس همین تحلیل پیش بینی این است که رقابت اصلی میان آقایان روحانی و قالیباف است. جو موجود در جامعه نشان می دهد که همان شور و شوقی که در سال 1384 برای انتخاب فردی ساده زیست به نام احمدی نژاد ایجاد شده بود امروز جهت عکس پیدا کرده است.
در واقع اگر در سال 1384 مردم برای انتخاب نشدن هاشمی به سمت احمدی نژاد رفتند. امروز همان مردم به سمت نماینده هاشمی و خاتمی رفته اند. ذکر این نکته ضروری است از نگاه حقیر در حال حاضر با توجه به این که رقابت اصلی میان روحانی و قالیباف است در صورت انتخاب هر کدام از این دو نفر به طور حتم گشایش هایی در کشور صورت می گیرد. هر چند که انتخاب آقای روحانی به دلیل این که مدیریتی قوی در تمام سطوح سیاسی، اقتصادی، بین المللی و عمرانی در عقبه او حضور دارد و به صورت شفاف از تعامل با دنیا سخن گفته، انتخابی مطلوب خواهد بود.
جواب 2سوال حضرتتان را در پاسخ کامنتتان به مشروح داده ام لطف نموده ملاحظه فرمایید
فقط اینجا با توجه به حضور مردم عزیز ایران در پای صندقهای رای خاطر نشان میکنم که :
هنر ما در ادامه ی عاشقی امان است ...