در باره ثبت نام شهید مجتبی شجاعی در دانشگاه تبریز

به مناسبت 16 آذر روز دانشجو، تصاویر تعدادی از شهدای دانشجوی خوانساری را منتشر کردیم. در این خصوص یکی از رزمندگان دفاع مقدس به صورت خصوصی خاطره ای از ثبت نام شهید مجتبی شجاعی در دانشگاه تبریز برایمان  ارسال کرد که به منظور حفظ امانت بدون ذکر نام این خاطره را منتشر می کنیم.

زمانی که خبر پذیرفته شدن شهید بزرگوار مجتبی شجاعی را دریافت کردیم شهید مجتبی شجاعی به من و شهید بزرگوار حسین کاظمی گفت بیایید با هم برویم تبریز هم سیاحتی کردیم و هم من ثبت نامم را انجام میدهم . با اعلام آمادگی ما برای همراهی شهید شجاعی ایشان برنامه ریزی نمودند که به اصفهان برویم تا ماشین داییشان را بگیرند و با ماشین دایی ایشان به تبریز برویم سه نفری عازم اصفهان شدیم ولی شهید شجاعی موفق به گرفتن ماشین نشد چون دایی ایشان در محل نبودند لذا تصمیم گرفتیم به تهران برویم و از آنجا با قطار به تبریز برویم به تهران که رسیدیم شهید حسین کاظمی نتوانست ما را همراهی کند لذا من به اتفاق شهید مجتبی شجاعی با قطار راهی تبریز شدیم صبح زود به تبریز رسیدیم و هوا خیلی سرد بود مختصری صبحانه خوردیم تا ساعت اداری فرا رسید و وارد دانشگاه تبریز شدیو اولین باری بود که به تبریز می آمدیم و همه چیز برایمان تازگی داشت و حتی تعجب آور چون همه افراد با زبان آذری صحبت میکردند و در خیلی از مواقع ما اصلا متوجه صحبتهای آنها نمی شدیم باالاخره کار ثبت نام را اجام دادیم و برای اینکه از شهر دیدن کنیم وارد شهر شدیم و از بازار و خیابانها و اماکن دیگر بازدید کردیم و برایمان بسیار جالب بود پس از اتمام گشت و گذار از شهر به ترمینال تبریز رفتیم و با اتوبوس ایران پیما راهی تهران شدیم ساعتی از حرکتمان نگذشته بود که من خوابم برد و سرم روی کتف و شانه شهید شجاعی قرار داشت  که در عالم رویا خواب کربلا و قبر نورانی و مقدس حضرت اباعبدالله الحسین (ع) را دیدم . اما نه به سبک و سیاق ظاهری الان بلکه بصورت تخته سنگی بقطر عدود 25 سانت و تماما از جنس طلا و نورانی . تا خودم را در مقابل قبر نورانی سید الشهدا دیدم زبانم بند آمده بود و نزدیک سکته بودم و در عالم خواب تقلا میکردم در حین تقلا و نزدیک به سکته و گریه تمام بدنم خیس عرق شده بود از جمله سر و صورتم و بدنم در حال رعشه بود . با دیدن این صحنه توسط شهید شجاعی ایشان نیز نگران شده و با هول و هراس مرا از خواب بیدار میکند اما تمام لباس بالا تنه ایشان از عرق و گریه های من خیس شده بود . بعد از اینکه بیدار شدم مرتب صورت این شهید بزرگوار را میبوسیدم و ایشان دایما اصرار میکردند تا جریان خواب را برایشان بازگو کنم . بعد از اصرار ایشان خواب را تعریف کردم و مفصل با هم گریه کردیم . 

عکس در محلی بنام پادگان لوله ( عقبه لشکر 14 امام حسین ( ع ) )در سنندج

ایستاده از راست: جانباز محمد بهرامی فر، شهید محمود عزیزی و دانشجوی شهید حسین کاظمی

نشسته از راست: جانباز ابراهیم غضنفری و شهید دانشجو مجتبی شجاعی