انتخابات
در خرداد سال جاری دو انتخابات مهم را در پیش داریم. خبرهای دریافتی نشان می دهد که خوشبختانه در شوراها تعداد قابل توجهی برای ورود به شورای شهر ثبت نام کرده اند. در خصوص ریاست جمهوری افرادی که اعلام کاندیداتوری کرده اند به حدی زیادند که باعث نگرانی بزرگان شده است. شعاری های نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری هم جالب و شنیدنی است. از کاهش خدمت سربازی تا رابطه با آمریکا در فاصله 6 ماهه و یا حل کردن مشکلات کشور در عرض 2 سال گرفته تا قول لغو تحریم ها و بر طرف کردن مشکلات اقتصادی در کوتاه مدت به چشم می خورد. جالب است حتی حامیان دولت احمدی نژاد هم شعارهایی مانند لغو تحریم ها را مطرح کرده اند در صورتی که همه می دانیم دولتی ها حداقل تا تابستان سال گذشته هیچ اعتقادی به تحریم ها نداشتند. همین آقای احمدی نژاد قطعنامه های تحریم را ورق پاره می دانست و می گفت آنقدر قطعنامه صادر کنید تا قلعنامه دانه تان پر شود. ولی شخص شخیص ایشان نیز از تاثیر تحریم ها بر اقتصاد می گوید. راستی ما که مانده ایم با این شرایط اقتصادی که داریم چگونه این افراد جرات کرده اند کاندید ریاست جمهوری شوند. مثلاً همین آقای کواکبیان که در انتخابات مجلس در سمنان 19 هزار رای آورد و از ورود به مجلس باز ماند چنان جدی وارد کارزار شده که نگو و نپرس. جالبه ایشان فقط خودش را اصلاح طلب می داند و دیگر نامزدهای اصلاح طلب را قبول ندارد. بگذریم ما که در این اوضاع جنبش خود تکلیفی کاندیداهای ریاست جمهوری مانده ایم . دیگر به حرف بزرگان هم نمی شود اعتماد کرد آخر مگر همین احمدی نژاد نبود که چه حمایتی از او شد و اکنون چه انتقادات تندی از او می شود.